HALVERWEGE

Halverwege

Voor mijn liefste

Een bekend gezicht nog voor het zich
openbaarde, een landkaart nog voor hij
zich ontvouwde. Maar zelfs als je denkt
dat je mij in wezen kent, ik begrijp mijn

eigen vragen nooit.

Misschien heb ik mijzelf te eerlijk
blootgelegd, kleeft er bloed aan mijn
handen, een zomer droog van dorst –
dat ik zo absent ben als dat nest
pas uitgevlogen merels.

Hulpeloos van liefde. Ondertussen
betrekt de verontrustende lucht, vloeien
eerste druppels regen warm op
de tegels, opgelucht.

De tuin weer even inkeer, wat verloren
vlinders, stille gierzwaluwen. Wie heb ik hier
te benaderen, nu jij het juist bent. Hier
sta je er voorgoed bij stil, hier ben jij
alles wie ik wil, maar mag het.

Halverwege de dingen vind ik je.
Jij met je beslommeringen, ik in het
bedenken hoe ik deze morgen weer
opnieuw een nieuw gezicht.

De natuur een bekend geheim dat
zich aan je voeten neervlijde, hier was je
om als eerder om opnieuw te worden
uitgevonden, te worden ontdekt..

Hoeveel meer dacht ik je mij
dichterbij dan hier, nu ik je weer
zie zoals jij mij eerder? –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 28 juli 2018