PRECAIR

PRECAIR
Duindagboekgedicht 108
Uitgewerkte I-phone opname
Voorstudie, imaginair duingedicht

Het oogt hier doods en droog als stro. Het
geurend Tijm groepeert zich in horden bijeen.
Het landschap is het nachtelijk zwart nog
nauwelijks ontgroeit. Hoezeer de struik
zijn mooie mantel verbruint.

Hoezeer ook elk verstomd geluid. De vogels
her en der. Het veranderlijk duin regeert met
harde hand zijn lijnen bij elkaar. Een niets
ontziend ogenblik voor zover ik zijn
noodkreet kan verstaan.

Kijken is hier graag iets willen, het gewenste
dichterbij halen, met je ogen herstellen wat zich
hier zoal kaal voordoet. In al je hoofdschudden
een sombere interpretatie. Je waant het reeds
zwartgeblakerd, een desillusie.

Zo wil het tekort aan water. Urgent in al zijn  
overduidelijke absentie, ongewis enige vorm van
keuze. Er zindert hitte, er trilt de lucht. Het
uitzicht onbeperkt grotesk, maar nauwelijks
houdbaar in zijn voorkomen –

Gedicht + Foto's * Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 24 juli 2018

* Foto's van donderdag 19 juli 2018