Thursday, July 19, 2018

112

112
Duindagboekgedicht 107
Uitgewerkte I-Phone opname


Het alarmeren was mij vreemd, hoezeer
de Roodborsttapuit zich er ook herhaaldelijk in
bekwaamde. Tot die ene boomstronk smeulde.
Toen ik het in de gaten kreeg moest alle
hens aan dek, alles op alles gezet om
te behouden wat je koesterde.

Het duin, vervaarlijk, woest en ledig,
oververhit. Dauw bood helaas geen soelaas.
De zomer weer intens en hemelsblauw,
de lucht kurkdroog, praktisch windstil.
Slechts één vonk en het weet zich
ternauwernood te redden.

Geblust voor het ogenblik door het
gezwinde bellen. Hier alles argeloos ter
plekke, elders op het nippertje, ook al
denkt de Bosruiter er het zijne van
in zijn paniekerig zwenken –



Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
donderdag 19 juli 2018








2 comments:

Hilly Nicolay said...

Kurkdroog, de alarmbellen rinkelen.
Ik begin me zo langzamerhand wel wat zorgen te maken.

(mag je smeken om regen en verkoeling?)
:-) Ik doe het gewoon...

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Dit is dus waargebeurd. Ik heb voor een smeulende boomstronk de politie gebeld die de brandweer heeft gebeld. Ze zijn er inderdaad op af gegaan en hebben het geblusd. Laten we hopen dat er ondanks de mooie kanten van een warme zomer ook snel een einde aankomt door middel van een aantal fikse of langdurige buien...