Open
boek
Ik sla de stilte erop na: ik
besta uit weinig woorden.
Het geheugen heeft de tijd
gewist.
besta uit weinig woorden.
Het geheugen heeft de tijd
gewist.
Hoe kortstondig duurt de
eeuwigheid? Ik lees mijzelf
nauwkeurig terug. Wie mag
ik hedendaags wel zijn?
eeuwigheid? Ik lees mijzelf
nauwkeurig terug. Wie mag
ik hedendaags wel zijn?
Een illustratie van verbazing
die geen gelijke kent – notities
in de kantlijn van mijn wezen.
die geen gelijke kent – notities
in de kantlijn van mijn wezen.
Ik zal mij vinden – steeds
ouder, op het perkament
dat niet ongeschonden
blijft – vervagend.
ouder, op het perkament
dat niet ongeschonden
blijft – vervagend.
Stof tot stof. Wie al terugblikt
zoekt de rug. Wie mij bewaart
zet mij terug. Ik wil nog
even.
zoekt de rug. Wie mij bewaart
zet mij terug. Ik wil nog
even.
21 februari 2013
3 comments:
heerlijk vers Elbert, erg herkenbaar maar mooier verwoord:):)
uit mijn hart gegrepen
nu pas de commentaren gelezen....lief va jullie beiden....heb het nu erg hard nodig gezien mijn woonomstandigheden. Maar het dichte gaat onverminderd voort, deksels en graten!....
Post a Comment