Weifelende waterlelies
(Claude Monet)
Voor Inge Boulonois
Steeds meer minder – het kijken
nog tot meesterhand, de kwast
niet vast van zeker.
nog tot meesterhand, de kwast
niet vast van zeker.
In het trillen weifelen de
schijnbare waterlelies – de
waarschijnlijke ogen zoeken
naar helder water.
schijnbare waterlelies – de
waarschijnlijke ogen zoeken
naar helder water.
Maar wij hoeven niet – het
drijven blijft een helder
perspectief.
drijven blijft een helder
perspectief.
Ik kan ze zo zomers zien
zwijgen. Eindeloos, in
hun vele vage tinten.
zwijgen. Eindeloos, in
hun vele vage tinten.
Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard,
zondag 13 oktober 2013
No comments:
Post a Comment