GRAVURE

Gravure

Antwoord op Carnaval van Gemma Elisabeth Huisman

Dichtersdialoog

Vanuit de genen heeft de blastula geen vrije keus genoten, kent
vrije wil een onafwendbare kinderwens. In utero besloten bepleit
liefde de bonte stoet Carnaval instinct als bedgenoot. Het
kent een eeuwig matras en gebeurde overal.

De humane blauwdruk begrenst straks strak het aantal hartslagen
dat het scenario leven en dood behelst, de ademstokkende
overweging dat alles overal tijdelijk geschiedenis kent.

Vanwaar achteraf Karma achterhaald?

Hoeveel letters weg te schrijven in de dichterlijke annalen
blijft een gedegen vraag. De liefde liegt, maakt van minnen
onderscheid, een navrante queeste naar die ene. In het
prieel ondertussen het schikken der tooiende veren.

In het territorium van het prangende ego echoot de leegte
om de bijslaap. De tijd slijt schurkend het ijdele lijf. O, hoor

de kretologieën gissen om duistere nachttaferelen. Tot de
eerste ontkieming van het niets ontziende geloof.  

Herroep de foetus een genoodzaakte naam. Het groeit gestaag

eenzelfde onomkeerbare bedoeling. De vaart der volkeren staart

traag rechtop en zet het al wankelend op een lopende evolutie.
Het kwijlt zich blindelings onbeholpen.

Voed dit eenzame dier –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 18 mei 2015

Piet Mondriaan " Evolutie " (1911)