Niet het landbroed, het alarm en de zuiverste paniek. Geen Grutto op de wieken m'n lief...
Ik zag het parmantige jagen bij mijzelf en kneep in koude vingers van geluk, de jouwe.
Er was een tijdstip, een Bruiloftspaar dat blijkbaar jaar na jaar overnieuw. Laklaag op
Lakmoesproef geweten. Het telde nooit hoe ik jouw hoge noten zong, hoe lieflijk ook. Liefste, laten wij dan maar inschatten dat elk haast heeft, niet om te haten of te verlaten om zoveel ontoezeglijk
dichterbij.
Kon jij deze antwoorden schatten, de afstand overbruggen, een firljeppen over Friese Makelaardij?
Nee, je kon het niet evenmin ik een zigeunerdans in het bloed de neiging naar vertrekken.
De Leilijnen bleken net even te lang om voorgoed aan te haken. Ik vind je aldus met hetere tranen en een arm om je middel, een kus daar waar liefde mogelijk begint. Zal ik het sexen, voor je kruizen. Nee, ik ontneem je het teder inn vogelvlucht gevangen.
Dat het licht zwijgt en de Morgenster buigt voor zijn ultieme ervaring -
Elbert Gonggrijp,
No comments:
Post a Comment