In alles zit de liefde die ik je verontschuldig.
Ik bid mijzelf kracht na kruis, ik vraagjou niet om mij, jij hebt mijn eerste woord.
Alles wat na mij zal zijn kent weer broers
en de tijd van vroeger, maar beter en teder
van verzoening.
 |
| Mogelijk ergens daar.... |
Ik zing mijzelf voortdurend naar een
betere wereld. Alles heb ik lief, alles geeft
niet zoals het is, alles is goed, zoals ik mij in
In alles zit de liefde die ik je verontschuldig.
Ik bid mijzelf kracht na kruis, ik vraagjou niet om mij, jij hebt mijn eerste woord.
Alles wat na mij zal zijn kent weer broers
en de tijd van vroeger, maar beter en teder
van verzoening.
|
| Mogelijk ergens daar.... |
Ik zing mijzelf voortdurend naar een
betere wereld. Alles heb ik lief, alles geeft
niet zoals het is, alles is goed, zoals ik mij in
jou bevestig,
(mij bevestig andersom.)
(mij bevestig andersom.)
(Love me tender but Paul just left the building....
In alles zit de liefde die ik je verontschuldig.
Ik bid mijzelf kracht na kruis, ik vraag
jou niet om mij, jij hebt mijn eerste woord.
jou niet om mij, jij hebt mijn eerste woord.
Alles wat na mij zal zijn kent weer broers
en de tijd van vroeger, maar beter en teder
van verzoening.
van verzoening.
|
| Mogelijk ergens daar.... |
Ik zing mijzelf voortdurend naar een
betere wereld. Alles heb ik lief, alles geeft
niet zoals het is, alles is goed, zoals ik mij in
jou bevestig.
Jaa toocch?!,
is
geen vraag die dient
beantwoord. Ik ben mijn inzet waardig
betracht mijn humor en geloof een betere
betracht mijn humor en geloof een betere
bedoeling. Ik rangschik alles mooier, ik
zorg de ruimte ideaal van harmonie zo
knus en gezellig op orde. Zoals diegene
die mij lief de dierbaarste is.
(eigenheid)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Identiteit is de eenheid van wezen, volkomen overeenstemming en persoonsgelijkheid. Het beeld dat iemand van zichzelf heeft wordt zelfbeeld of zelfconcept genoemd.
Er bestaat zoiets als een sociale, culturele en nationale identiteit.
Persoonlijke identiteit[bewerken]
Filosofie[bewerken]
De vraag naar de persoonsidentiteit van iemand is een centrale vraag in de filosofie van de geest. Filosofisch verstaat men onder persoonsidentiteit de unieke numerieke identiteit van een persoon door de tijd heen. Men vraagt hier dus naar wat een persoon op twee tijdstippen tot dezelfde persoon maakt. Klassieke oplossingen bestaat eruit te wijzen naar het lichaam enerzijds en anderzijds naar een bepaalde continuïteit van de geest, zoals een continuïteit van herinneringen of bewustzijn. Klassieke filosofen die zich hiermee hebben beziggehouden, zijn John Locke en David Hume. Er is geen uitsluitend antwoord op deze vraag gevonden. De filosofie slaagt er met andere woorden niet in uit te leggen hoe het nu komt dat een persoon inderdaad op twee verschillende tijdstippen nog dezelfde persoon is. Sommige filosofen hebben dan ook geconcludeerd dat dit een onoplosbaar probleem is, anderen, zoals Derek Parfit, betogen dan weer dat zoiets als persoonsidentiteit niet belangrijk is.
Psychologie[bewerken]
Ook in de psychologie houdt men zich met dit gegeven bezig. Men stelt over het algemeen dat de persoonlijke identiteit bestaat uit drie elkaar beïnvloedende componenten, de cognitieve component waarmee zelfwaarneming kan worden toegepast, de affectieve component waarmee wordt waargenomen en gevoeld en zelfevaluatie mogelijk wordt en de conatieve
Er bestaat meer dan een God alleen. Hij.....
spreekt onder ons van geesten, dat
alles
uiteindelijk geruststellend vredig verblijft
om mij heen. Ik zal weer liggen waar ik
lag, maar anders in een betere hemel
op een betere aarde.
Dat
ik eindig als een deuntje
waarop jij inhaakt en de pijn
gladstrijkt naar een verdere
glimlach buiten het alledaagse
om -
waarop jij inhaakt en de pijn
gladstrijkt naar een verdere
glimlach buiten het alledaagse
om -
“
Love me tender, love me true….”
No comments:
Post a Comment