NACHT

NACHT

Het is een stilte die ik probeer, wat schamele woorden
in een nader te bepalen nu. Alles wat mij voordien
bezig hield heeft zich in zijn vorm vastgelegd, kent
diepe rust, moet nog een gehele nacht.

Een eenzame Scholekster roept verschrikt, de klok
tikt voortvarend zijn onlosmakelijke uren. Ik ben wakker,

bezie de kamer met mijn historie. Dat de kilte vanuit het

raam de gordijnen zachtjes wiegt.

Ondanks alles blijft dit perspectief een bemoedigend
perspectief. De auto’s glimmen in het duister en weten
zichzelf nog geen vertrek. In het schaarse licht houdt
de wereld zijn belofte, een later van nieuwe daden.

Niemand beseft de lente. De slaap sust de gedachten
dat er nieuwe gebeurtenissen zouden zijn. Maar ik verwacht
ze wanneer het eerste krieken van de dag, het doven van

de lantaarns. Voorlopig verblijf ik hier in kalmte.

Mijn ogen glijdend langs de kaften van de boeken
en een zoveelste sigaar aandachtig. Het huis geduldig
onschuldig terwijl mijn vriendin zich nietsvermoedend

nog eenmaal omdraait daar waar ik niet –

Elbert Gonggrijp,  dinsdag 12 april 2016