SAILLANT

SAILLANT

Vanaf een bankje in het park

Vanuit het peinzen de overpeinzing, woekeren met een
machteloze wanhoop tot een betere grip. Ik zoek een
geloofwaardiger affiniteit met wat mij zo trefzeker

tracht te omringen: mijn ontluikende natuur, de

toevallige vlinder of een desolate nerveuze bij.

Hier, op mijn bankje wacht een waanzinnige wereld.
Of ik er nog van kom, of ik weet heb van haar herhaaldelijk
flaneren. Mijn lichaam pijnlijk in gebreke, maar de geest
immer bereidwillig tot meditatie.

Hoe vang je een schittering op het water, een bries in de
bomen, alles in het kleine voorbeeldig? Ik houd mijzelf
in de gaten, ben een kwetsbare passant in het voorbijgaan.
Het vereist een vorm van kalmte, een zekere contemplatie.

Een stilleven in slow motion, een vaststaand beeld in
een zekere beweging. Het zwijgen herkent de waarneming
en leert hernieuwd te kijken. Als ik mijzelf erin terugvind
kan ik verder en vergeet wat ik gezien heb –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  maandag 11 april 2016