AANSTONDS

AANSTONDS
Duindagboekgedicht 47
Uitgewerkte Smartphone opname

Het gure grijs dat nat het verfletste duin omlijst, vlagend tegen
de haren instrijkt in een winters ongenoegen. Tegelijkertijd lijkt
het te willen sussen, een handgebaar van fijnzinnige regen.

Alles nog prematuur. Een kiem voor later, maar het staat er
aanstonds. Het licht sluimert immers achter de verte? Het heeft
zich nog laten te bevrijden uit die enkele norse knop.

Zal er dan toch hier een joviaal nieuw gebaar weten uit te strekken
met haar ruwe takken en haar bleke grassen? Doods en naakt ligt  
daar het bestaan alsof het verlegen nog duidt op een prille naam –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  dinsdag 7 februari 2017  

Foto's Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  07-02-17