ZOLANG

ZOLANG

Zoals de Grutto aan zelfbeklag voor eigen rechter speelt.
opperst verontwaardigd opvliegt of weer neerstrijkt, een

afgemeten koning van het lichtzinnig luchtruim.

Zoals hij mag heten is hij mijn eerste, schampt aan mijn blik
in de schemer. Wordt hij door de tijd ingehaald of keert hij ooit
in volle glorie weer? Ik herinner hem in al zijn ophef,

zijn obstinaat en blatend ergeren. Maar het blijft aan het nu om
hem niet af te doen als iets dat hoort bij het voorbije gras, het
stugge hooi van weleer, de willekeurge insecten.

Hier loopt hij je nog voor de voeten, hier kijkt hij paraat
op je neer. Vanaf het paaltje je te bepalen of een zoveelste

alarm. De roep een onomatopee van een fier verleiden.

Terwijl de schemer vordert bedenk ik je, fris en vochtig
in oneindig weidenland. Dat het tij oneindig mag keren en
de lente overdadig een signaal voor overdadige stilte –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  fietstocht,  zondag 2 april 2017

Fotograaf @ Bart Stornebrink