HOND AAN ZEE

Hond aan Zee
Ter nagedachtenis aan mijn moeder

Het stormde. Wij werden gezandstraald. De hond rende
wat uitgelaten rond, wentelde zich op het strand, rende op
ons de tijd ver vooruit. Ik wilde de tijd voorbij. Ik wilde
destijds mijn wanhopige tijd in jouw tijd,
als een kind veilig en geborgen.

Jij wist je met mijn tijd geen raad. Alles gaat voorbij, zelfs
als je ervan uitgaat dat er geen uitgang bestaat, als elke
raad in de wind, als elk advies je tegenstaat. We
dronken warme chocola met slagroom uiteraard.

Of het geruststelde.

De hond aan zee ging weer mee. Zich van geen kwaad
bewust. Hij had de golven gekust, een doel voor ogen
gehad ergens ver weg, waar wij niet konden zijn.
Zijn ongeduld groter dan ons reiken –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 10 april 2018