ZOETGEVOOISD

ZOETGEVOOISD
Duindagboekgedicht 95
Uitgewerkte I-Phone opname

Vrede, maar wat voor vrede. Aftands en gehavend
wil zij prominenter aanwezig, van een degelijker allooi
dat je niet missen kunt, melkwitte wolken in een
mild voorjaar. Het doet hopen op iets nieuws,
iets anders, iets voorbij de kaalte.

De herwonnen territoria van pas ontdekte vogels
getuigen van liefde zonder wansmaak. Het licht hangt

nonchalant over de schouders van dit landschap.
Hoe vergevingsgezind het omringend duin die
iedere glimlach uitnodigend maakt.

Ergens, op de maat van het metrum achter de trotse
zeereep, het af en aan van een stukslaande branding.
Imposant, maar onbeduidend voor de achteloze
voorbijganger die het geluid van dit soort stilte
niet herkent –

Foto + Gedicht Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
Kolenpaadje,
zondag 8 april 2018