LICHAAM

LICHAAM
Duindagboekgedicht 98
Uitgewerkte I-Phone opname

Dat licht van mij, dat schoorvoetend licht.
Dansend over de juichende duinen, zo pril van
aanstonds ontluiken. De naarstige wolken
doorzichtig als ijle sluiers.

De lente heeft entree gemaakt, eerst ontstuimig,
nu bedaard, met een stem van mededogen. De
Torenvalk daarentegen doorklieft het luchtruim
na eerst te hebben misgegrepen.

De overige vogels de dood voor ogen, bijkans gered.
Wat je ziet lijkt bijna geheim, vertrouwelijk als het
zich aan je ogen voltrekt. De woorden laten zich
wachten, zijn reeds gevormd.

In hun veelvuldige vormen. De natuur
weet er raad mee door ze stilzwijgend uit te

spreken in een formule die de seizoenen
beter doet begrijpen –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 25 april 2018