Sunday, October 14, 2018

ZOMAAR

ZOMAAR
Voor mijn liefste


Er waren rozen, zomaar, uit liefde. Ooit had ik
het zelf anders bedoeld, vond ik voor jou het woord
zomaar uit, zachtjes voor mij uitgespeld, zomaar,
met een kaartje erbij. Ik deed het zonder
waarom of waarvoor.

Nu ik ziek ben kijk ik naar precies dezelfde rozen,
maar anders, in een andere tijd, een ander waarom,
een ander zomaar. Ik voel stilte opkomen, is het
geluk, het is jou, iets in jou dat net zo goed
mij toebehoorde.

Ondertussen bekwamen zich de rozen net zo
eender in hun bloeien en verwelken, zolang de
tijd het verdraagt, zolang de vaas het schikt,
zolang vreugde en verdriet –



Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 14 oktober 2018
Rozen voor mij van Conny Lahnstein...


2 comments:

Hilly Nicolay said...

Nou wat geweldig zo'n boeket van je lief.

Beterschap!

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Sorry voor het wat late commentaar, maar dat ziek zijn is nog steeds van toepassing en je: heel erg lief van mijn vriendin dat ze mij een bos rozen gaf zoals ik vroeger vaak voor haar... Eigenlijk een beetje beschamend dat het bij mij een beetje uit de mode is geraakt. Maar ze staan nog steeds te bloeien....

Lieve groetjes,

Elbert