EEN PERFECTE DAG

Een perfecte dag

Bijna vergeten hoe het klonk – de morgenregen die
traag maar gestaag mij welkom heette, bijkans het zicht
benam op een vroeger aanwezig heden – dromerig
verhaalde van ideale wereldvrede.

Het was alsof alles begon met wachten, alsof het gebrek 

aan kijken achteruitgang behelste, maar op deze dag klonk 

ver weg de gastvrije muziek van vogels, het opstaan van
een mogelijke belofte, ondanks het grijze weer.

Had je eerder kunnen vermoeden dat alles nog bestaan
zou ondanks dit langdurig oponthoud waarin niets dreigde 
hetzelfde te blijven? Dat thuiskomen veiligheid

zou betekenen hoe triest, hoe pijnlijk ook? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 10 juli 2019