AANDACHTIG
Zoals ze kijkt zolang ik
schrijf – met eenzelfde aandacht
waarmee ik tracht te begrijpen wat ik voel, als ik placht
te denken terwijl zij hier zit. Beiden zullen op het eerste
gezicht niet weten hoe het is, dat dichten van mij.
waarmee ik tracht te begrijpen wat ik voel, als ik placht
te denken terwijl zij hier zit. Beiden zullen op het eerste
gezicht niet weten hoe het is, dat dichten van mij.
Het ontstaat als een
mijmering, de pen vooruit te drijven,
een komen en gaan van woorden. Zij beseft waarschijnlijk
niet wat ik bedoel, ik ben alleen maar iemand die dichtbij
een hand is, zij een vacht om te blijven strelen.
een komen en gaan van woorden. Zij beseft waarschijnlijk
niet wat ik bedoel, ik ben alleen maar iemand die dichtbij
een hand is, zij een vacht om te blijven strelen.
Zij is een kat als zovelen,
maar toch. Zij is er nog, zij
blijft kijken naar wat ik doe, zij wordt langzamerhand
een gedicht. Zij weet nergens van, vraagt niets, is
zo aandachtig als ik nu –
blijft kijken naar wat ik doe, zij wordt langzamerhand
een gedicht. Zij weet nergens van, vraagt niets, is
zo aandachtig als ik nu –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 31 januari 2020
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 31 januari 2020
2 comments:
Geweldig!
Lieve Hilly Nicolay,
dit gedicht is mij dierbaar op vele vlakken: de liefde voor mijn kat Moos en de liefde voor de poëzie van Rutger Kopland die voor mij uit dit gedicht spreekt. Het gaat o.a. over vergankelijkheid en het duiden van wat poëzie voor mij is: een raken aan de werkelijkheid... Nog bedankt voor je lieve commentaar!
Post a Comment