DER DICHTER SPRICHT

Der Dichter spricht
(Robert Schumann “ Kinderzehnen “ )

Met dank aan Hannah Duchamp( “ Zelfs de beste dichter… “),

Rutger Kopland (Verscheidene passages uit zijn gedichten),

Toon Tellegen( “ Het vertrek van de muze “ ),

Wim Groenhart(Haarlemse Dichtlijn 2014( “ Gestalkt worden “ )

en een passage uit een oud gedicht van mijzelf( “ Kleine eenzaamheid “ (1983))

Stel: een gedicht ging met de
dichter in gesprek, zat met hem
op een bankje, gaf hem een vuurtje,
een sigaar, een goed glas wijn.

Neem bijvoorbeeld deze feiten:
het regende zacht voor de tijd

van deze zomer, er heerste
een voorlopige stilte, er hing
een zweem van liefde, maar

daar komen we later nog

op terug.

Stel: de dichter is eenzaam.
Zij slaat een arm om hem heen.
Hij is radeloos op zoek naar
zijn woorden.

Stel dat ik nu die ander was,
met de geur van haar, een gezicht

en echte handen, hoe lachte

ik dan terug?

Hij herinnerde zich jou, zichzelf
en zijn natuur. Hij dicteerde
het zich vingervlug.

Niet zo snel zei ze, ik
geef je mijn woorden
als geen ander.

Maar wat je ook schrijft,
ik ben het, wat jij ook
aan mij verandert.

En hij stroomde met
haar mee als een beek,
meander
tussen haar
ogenschijnlijke
oevers.

Zij schreef met hem
mee. Hij had immers
naar zichzelf geluisterd?

@ Elbert Gonggrijp,  Overdie,  Alkmaar,  dinsdag 4 augustus 2015

@ Foto's Elbert Gonggrijp,  Overdie,  Alkmaar,  augustus 2015