POSE

POSE

Duindagboekgedicht 42
Uitgewerkte Smartphone opname

Soms omzoomt het gouden licht het armetierig duin van kruin
tot kruin, zet het in een hels lichterlaaie, soms dempt het in
sombere schakeringen, een volstrekt verboden toegang.

Geen omkijken naar. De wolken zetten hun troeven uit in een
onbevangen lucht. De wind waart razendsnel door de struiken,
tast ongedurig het levenloos lijnenspel af.

Waar de vallei vlucht in haar tinten, vereenzaamt in haar kleuren,
zich verschuilt in haar grillige structuren, waar de hoop zich verloor
iets wezenlijk anders te gebeuren, wacht het stoïcijns,

is zij op haar hoede, waakt zij in ruste.
Ken ik dan ooit nog haar ware gedaante? –  

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  zaterdag 14 januari 2017

Foto @ Conny Lahnstein,  PWN duinen Bergen aan Zee,  14-01-17