RANCUNE
Duindagboekgedicht 41
Uitgewerkte Smartphone opname
Uitgewerkte Smartphone opname
Hoe
houdt het zich hier steeds staande? De Kruipwilg heeft het
schaamrood op de kaken van kaalte, de hagel striemt bij vlagen
en het Helmgras zwaait als vaandels in dit onbepaalde. Het is
zo verloren, zo achteloos verlaten.
schaamrood op de kaken van kaalte, de hagel striemt bij vlagen
en het Helmgras zwaait als vaandels in dit onbepaalde. Het is
zo verloren, zo achteloos verlaten.
De
rotsvaste overtuiging hier voor altijd te zullen blijven, maar
de golven bulderen hun dreiging en de lucht staat op het punt
hetzelfde te betwisten. Een scheldkannonade, een vermaning,
een uitroepteken.
de golven bulderen hun dreiging en de lucht staat op het punt
hetzelfde te betwisten. Een scheldkannonade, een vermaning,
een uitroepteken.
Het
sleetse geel en groen, versluierd door de buien, het
bejaarde duin dat zich in niets of niemand meer herkent.
bejaarde duin dat zich in niets of niemand meer herkent.
Het
heeft zijn naam vergeten, heeft niemand lief, blijft
grimmig, wil niets liever dan enkel zichzelf terug –
grimmig, wil niets liever dan enkel zichzelf terug –
Elbert Gonggrijp, PWN duinen Bergen aan Zee, vrijdag 13 januari 2017
Foto Elbert Gonggrijp, PWN duinen Bergen aan Zee, 13-01-17
No comments:
Post a Comment