SYMPTOOM

Symptoom

Soms komt er nog een windvlaag voorbij, soms regent
het even – jij bent het maar, je wiegt me, je stelt mij gerust.
Alsof ik altijd bezig was met twijfels. Jij verlangzaamt
mij, ik doe er zelf  tenslotte niet zoveel toe.

Wat ik daadwerkelijk wil vergeten, roept om een nieuwe
stilte, zoekt beschutting, kent vluchtende vogels en insekten.
Wachten lijkt mooi als je daar eenmaal de tijd voor krijgt,
als het ouder worden ook wijzer en milder stemt..  

Wachten beloont zelden. Zeker nu je ouder wordt, het
weigerachtige lijf. Zie de katten verharen en vermageren.
Zij weten het beste wat lijden is, languit liggen in hun
eigen schaduw de zon te verdragen.

Aan de aangrijpende dood ontkomt niemand, zelfs
jij niet. Hoe is het jou hier te gissen nu alles nog open
ligt, dat lege gat in de heg, de ingrijpende gedachte
dat elk begin bericht van een nieuw einde?  –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
woensdag 1 augustus 2018