MOGELIJK

MOGELIJK
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Hoe dit huis en deze tuin, de wolken veranderlijk van vorm.
Lente had ik je willen noemen, zo bijzonder, zo aanwezig. 

Ik had ernaar te kijken, het stond niet stil, maar het licht 

herinnerde aan alles wat ik dacht te hebben verloren. 

Wie vindt die sleutel die hier past, wie opent de deur zodra
jij thuiskomt? Misschien zou ik je nooit kunnen omschrijven,
misschien had ik alles moeten laten voor wat het was, 

afscheid moeten nemen in het voorbijgaan. Ik hoorde 

de fluisterende stemmen, de geluiden die ik hoorde als ik
naar bed ging, een zachtjes sluipen door de hal, het waaien 

van de wind over het dak, ik zag het licht van de maan 

door de ramen, ik dacht een sussende hand, een 

geruststellend antwoord, maar waarom. Misschien was jij 

het die ik dikwijls probeerde te vinden, zo aandachtig vol 

aandacht, maar zo afwezig als het leven van vandaag,
tergend langzaam een wanneer – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 11 juni 2019