NOSTALGISCH

NOSTALGISCH

Duindagboekgedicht 128.
Uitgewerkte I-Phone opname

In dit ondoorgrondelijk verband van heimelijk
leven en het warme zand, waar nostalgie zich
gehuisvest weet, klinkt amper nog de verre
kreet van een vogel, een kikker of een pad.

De struiken tonen hun groene pruiken in een
grijs zomertafereel. Wat bloeit toetst met verve
haar kleurenpracht, openbaart een bont geheel
die aan dit zwoele jaargetijde is toegewijd.

Mocht het bijval oogsten dan met een zeker
gebaar van kalmte. Het duin gekoesterd in
het oponthoud dat hier ten lange leste aan
elk wezen blijkt toevertrouwd. 

Een langdurig kijken naar 

zonder vergevorderde idealen –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN Duinen Bergen aan Zee,
woensdag 26 juni 2019