DRONEBOMB ME

DRONEBOMB ME
Landjuwelen
Antwoord op Gemma “De parachute “

Titel ontleend aan gelijknamige song
van Anohni,  CD “ Hopelessness “(2016)

Veilig landen in de ontbladerde bomen, je heimelijk
ophouden in de onophoudelijke struiken, niets dat je
tegenhield dan je hier zo onaflatend te laten vallen,
dit massale gekwetter in het gezellige samenklitten.

Als nu eens ook onze godganse wereld, maar wij praten,
telkenmale onmachtig door elkaar, weten van minder tot
meer, hebben van waarachtige vrede nauwelijks
benul, weten nauwelijks van ontwaken. 

Er heerst gevaar, maar indien gewaar dan de meest

uitzonderlijke manoeuvres. Wij botsen, wij botsen ons
voortdurend kriskros, wij spreken elkaar de taal
van Babel, leven voorbij onze origine.

Wij zwarte pieten onze kleine muizenissen, geven af op
elk luttel gebrek. Waar is die kersentuin, het ooft van geluk
ons ooit eerder beloofd? Waarom nu de handen vol aan
waar het leven nooit om draaide?

Ook onze kaars dooft. Wie ego beoogt heeft een
broertje dood aan alles wat groen en leeft volgens
de gulden snede. Maar die ene verkeerde beweging
maakt van een Sperwer een strikvraag.

Om nooit meer thuis te komen. Hoeveel excuses maakt

een drone als hij weer huiswaarts gekeerd de verkeerde
doden telt van ich habe es nicht gewusst?

De spreeuwen lijden, zei hebben
nooit om honger gevraagd, maar
onze herfst meedogenloos van
gebrek aan empathie –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 1 november 2016
Fotograaf “@ Tobias Dansen “ Spreeuwenwolk boven Utrecht
belaagd door een Slechtvalk