VERGULD

Verguld

Naar foto van CoCo Roes

Of je kon kiezen voor het geduld dat in het licht bijna
verzaligd als verguld – kijken bijna onnodig. Dit is zoveel
zeggen als bijna niets, omdat niets hoeft – in evenwicht

de voldane blik – dit ben ik, een verstild wezen, voor
het gegeven ogenblik.

Schaduw geeft lijn waar houvast beklijft – ook dit heb ik

zo gewild – een schouder om uit te huilen, maar even
kwetsbaar als aangeduid, even zeker als het in het
aarzelen te willen zeggen – hier ben ik,
ik weet niet beter.

Alsof je al bezig was te verdwijnen – je af te wenden, maar
voor slechts die ene maal. Je blijft, zelfs buiten dit verhaal
dat je zo duidelijk vervaagt. Je kijkt mij aan, ik kijk jou aan -
de ogen half geloken, de mijne vragend.

Waar was je, toen ik je al eerder zo probeerde
te benaderen? Zoveel ouder dan wijzer als de
zachtmoedige herfst en dan de roestende
bladeren – zo zoet als honing de

vergeefse gestalte –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 6 november 2016

Foto @ CoCo Roes

Song David Sylvian " Do you know me? "