HET DUIDEN

Het duiden

Ameland gedicht 29.

Het onmetelijk idee dat hier alles aan verte
raakt, een lukraak gegeven dat zand hier
daadwerkelijk duinenrijen maakt.

Dat indien er een God had bestaan hij nooit
de mens had geschapen en de Natuur
spontaan van zichzelf deed spreken
alsof zij hierin altijd hetzelfde
was gebleven.

Ik kan hier niet om mijn stilte heen, stilte zo
gaaf van ruimte en leegte, leven een wirwar
van bewegen, het verder voor gezien.

Dat het je iets zei, zelfs als je dat
niet meer wilde. Opengebroken
te worden zoals het gouden
licht te wuiven in de halmen.

Een herfsttooi van zachte tonen,
het meest mogelijke mijmeren.

Zo oeroud als de zintuigen zelf
het werkelijke willen.

Wat brengt dan
uiteindelijk de
beroering –

Elbert Gonggrijp,  Hollum,  Ameland,  maandag 14 november 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  strand Ballumerduinen,  Ameland,  november 2016