ERTUSSENIN

ERTUSSENIN
Tussen de buien door

De hemel verkondigt zich blauw, maar wacht iets
ertussen in. Een valse schijn van hoop dat het zoveel
beter kan, maar wat daarna en wat dan?

Het blad valt niet ver van de boom, jij houdt de liefde
nog in toom, we aarzelen weer eens een eerste kus.
Dit moest dus ware liefde dus, maar met veel herfst
naderhand.

Een antiek decor voor gezichtsverlies. Een Spreeuw
schertst zijn verbeten lied, hoe neemt hij het ons
kwalijk dat alles nu tijdelijk is? Babbelziek aapt hij
de vertrokken wereld na.

Wij moeten deze dag telkens overdoen. Met het
goede fatsoen zoals geliefden het betaamd. Ik kijk uit
het raam en zie alras het eerste wolkenfront. 

Hoeveel bestaat uit weinig nu ik de eerste regen reeds
van verre bezie? Wat blijft er overig van al mijn desperate
vragen na al wat niet meer op komt dagen en zich danig
uit de voeten maakte?

Er bloeit niets meer, het gras dort, de takken kalen. Welke
kans hebben dan onze handen? Hoe koud voelt ijzige stilte,
hoe oogt de venijnige wind. Ik herinner het mij bij vlagen.

Maar ik bemin je zolang ik er nog
bij kan, nu het mijn tijd nog niet is,
jouw nog handen hier –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 18 november 2016
Foto Elbert Gonggrijp,  november 2016