Inventaris
Laat
het achterwege, licht en schaduw, zon en regen,
een vergeten inventaris, wat verteert en allengs nog
bewoog. Een toegekend testament, maar voor wie
het hoogst gebodene. Ik schonk het je, als ik kon.
een vergeten inventaris, wat verteert en allengs nog
bewoog. Een toegekend testament, maar voor wie
het hoogst gebodene. Ik schonk het je, als ik kon.
De
speeltuin is verlaten. Het leven is er uit. De kinderen
verdwenen zichzelf achterna. Het licht moet aan, moet
verdwenen zichzelf achterna. Het licht moet aan, moet
uit. Papieren schuiven over de tafels, Er dient nagedacht
om te mogen leven of te sterven.
Wat
te doen vandaag, ik zou net zo goed binnen als
buiten.
Ik wil de ruimte, de leegte, het heden zoals het
verleden. De inventaris waarin ik mij duidelijk vergiste,
verleden. De inventaris waarin ik mij duidelijk vergiste,
de
erfenis die nimmer overgaat.
Hier
sta ik, ter plekke, op de grens van
bewolking en regen en aarzel mij
terdege het voorbijgaande –
bewolking en regen en aarzel mij
terdege het voorbijgaande –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, vrijdag 4 november 2016
Foto Elbert Gonggrijp, november 2016
No comments:
Post a Comment