KRISTALLIJN
Kijk:
de nacht valt – een mantel van schoonheid,
een onzichtbare wirwar van lijnen rijp, zoveel
onbegrepen toeval, zoveel aaneengeregen
ideeën.
een onzichtbare wirwar van lijnen rijp, zoveel
onbegrepen toeval, zoveel aaneengeregen
ideeën.
In
mijn ogen kleurt alles koud, in de windstilte is
alles gaan liggen. Iemand had dit schoonheid
genoemd. Het voelt als huiver. Zoveel nergens
alles gaan liggen. Iemand had dit schoonheid
genoemd. Het voelt als huiver. Zoveel nergens
was
er nooit.
Wit
wil sereen, maar kortstondig van beeld. Het
ontvouwt zich – ik herinner mij, dit is volgens plan,
dit is de metamorfose van Goethe, maar kan het
ook over.
ontvouwt zich – ik herinner mij, dit is volgens plan,
dit is de metamorfose van Goethe, maar kan het
ook over.
Er
is genoeg ruimte om in weg te ebben, je te
herhalen, aan te vangen. Het ontvouwt zich
in de luwte, hier, in mijn sluipgang, nu je weg
bent, ik mogelijk weg zal gaan.
herhalen, aan te vangen. Het ontvouwt zich
in de luwte, hier, in mijn sluipgang, nu je weg
bent, ik mogelijk weg zal gaan.
In
de tussentijd gebeurde je mij overal waar
ik je niet zag – het riep me, ik hoorde het niet,
maar het herkende mij – kristallijn het
pogen om te mogen –
ik je niet zag – het riep me, ik hoorde het niet,
maar het herkende mij – kristallijn het
pogen om te mogen –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, dinsdag 29 november 2016
Foto's Elbert Gonggrijp, tuin Egmond aan den Hoef, dinsdag 29 november 2016
Muziek Philip Glass - The Poets Act
No comments:
Post a Comment