STEL -

STEL - 

N.a.v. foto Judith in den Bosch

Te verdwijnen in een toekomstig weleer. Een suggestie, zoals
men het noemde, tussen de oogwimpers het licht te vatten,
een verfstreek van een oude meester, maar er is geen licht,
er is geen romantiek.  Alles gaat voorbij, alles gaat teloor.
Een paraplu dient om te schuilen, de nacht is enkel zwart.

Kom ik hier ooit op terug, een schijnbare toets, maar hoe
schrijf je dit werkelijk, hoe vang je regen, hoe vang je die ene
gestalte die beschutting zoekt in het vluchten, hoe duister
vang je de opgaande bomenrijen? Hoe vanzelfsprekend
is steeds maar te willen verdwijnen?

Hoe zeg ik dit nu werkelijk? Wat is geluk als je er herhaaldelijk
aan moet worden herinnerd? Welke vragen moet ik denken
nu ik denk het juiste in te zien? Er blijft geen verhaal gelijk
dan dit voortdurend te herhalen, maar wat is er
werkelijk van waar?

In een tijd die van alle mensen is, daarin te verdwijnen,
omdat de tijd dit doet, om je erin te bewegen, om je het
hoofd te bieden aan een wankel nu, zo lang geleden,
maar niet lang genoeg –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 8 november 2016

Foto @ Judith in den Bosch

Muziek Agnes Obel - Stretch your eyes