Aan de oevers van de tijd

Aan de oevers van de tijd
Voor M., gelijknamig nummer Spinvis

Het staren krijgt iets eigens – er groeit
toekomst op de plek waar wij hadden
willen zijn – het seizoen ongekend,
het leven bijkans argeloos.

Het riet twijfelt niet – het heeft geen
haast, kan immer eigenwijs – de wind
vergeten. Moet het anders, dan weet
het van zichzelf te wijken – elke
richting uit.

Het water ligt waar het ligt en heeft
aan zichzelf genoeg – er dralen eerste
voorzichtige zinnen – aan de tijdloze
oevers, in het grijze bange wachten.

Geduld, liefste. Er is een kans dat
wij ooit hier de liefde gaan bereiken –
aan zet, vooralsnog –

16 maart 2013

.