Een zwart gat

Een zwart gat
Voor M.,  wandeling
Stad van de Zon

Kribbig krijsen meeuwen hun
welkom achterna. Wij geven
hen brood voor vrede.

Wij, los van dit gewoel,
hebben geen simpel woord
dat stilte in ons denken
strooit.

Wie zal ooit de laatste zijn
om voor zijn beurt te
spreken. Elk argument
dient nog gekozen.    

Ach, liefde: hompen gaf ik
ervan weg. Als ik mij omdraai is
het voor de koeten – tragisch
en onbeholpen.

Het keffen pijnlijk in
mijn oren te voelen –   

3 maart 2013