In het verdwijnen

In het verdwijnen
Voor M., Zonnige, maar zeer koude lentedag

Op het scherpst van de snede heeft
zij haarzelf niet beloofd – het was
een helle dag, je kon proeven
wat al zolang op de liefde lag
– het gebroken woord.

Het bloeide er van – de aarzeling
een vaste toon, een niet te stuiten
bewegingsdrang – nu, naar buiten!
Opmerkelijk wat vanzelfsprekend
had geleken.

Ik kende je nog niet. Wat ik ervan
vermoedde liep op onbekende
vrijersvoeten – zo onbewust. Waar
zou ik het zoeken moeten?

Jouw dag naast de mijne – in het
verdwijnen geen weet van wat wij
van elkaar zouden ervaren. De
lente intens gelukkig met
die kansen.

12 maart 2013