EEN HEIMELIJK EINDE
Derde kettinggedicht voor Facebook
De BH, de panty, de achteloze slip. Is dit
liefde? Ik vond je hier zo geil,
Ik zag je zo uitgestrekt, het moest iets van
hunkering. Niets herinnerde.
Dit waren de dagen van sigaretten en
verschraalde drank. Het liet ons
de twijfel, de heimwee naar vol verstand. De
oogopslag werd spijt. Het
had naakt de schaamte voorbij. Het werd schraal
non-verbaal.
Het was onverbloemd, het was de kale ruimte
van het bestaan. Hoe wij
opnieuw tot pubers het onbeholpen gedrag. Stiekem,
omdat ons niets
werd toegestaan. Houterig wat pijnlijk hangen
blijft, een onverholen
einde. Ons geweten dat er een ander een zoveel
eerlijker spel.
De lucht grauwt, het zwijgt een afgrijselijke
zondag, het hongert een
meedogenloze winter. Valse romantiek van
eeuwige sneeuw, gestaag
van het voortdurend vallen. Ach, hoe mooi leek
de stilte van deze leegte,
de smetteloze beoogde tijd. Alsof alles schijnbaar
een opnieuw begin.
Kon het ons maar proeven van de behoefte zo
dichtbij elkaar.
Als was het even maar. De muren oud en
gehorig. Wij zijn gezien, wij
hebben niets, wij zijn zo eenzaam anoniem. Waarom nog fluisteren
als niets wezenlijk vertrouwd en volstrekt afwezig blijft. Wij zijn als
hebben niets, wij zijn zo eenzaam anoniem. Waarom nog fluisteren
als niets wezenlijk vertrouwd en volstrekt afwezig blijft. Wij zijn als
blind, maar vingers op de tast. Wij winnen nooit
terrein, moeten als
afscheid aangekleed. Hoe bitterzoet het
verlies van wat ooit zo –
Elbert Gonggrijp, Alkmaar,
26 december 2014, 2e
kerstdag
Engelse vertaling:
Engelse vertaling:
STEALTH AN END
Third chain poem for Facebook
The bra, panty , careless slip . Is this
Love? I liked you so horny here. I saw you so vast , it had something of
craving . Nothing remembered. These were the days of cigarettes and stale
booze. It left us with doubt, the nostalgia for full understanding. The glance
was sorry. It had bare the shame over. It was skimpy nonverbally .
It was plainly , it was the bare space
of existence. How do we
again until the awkward adolescent
behavior. Secretly, because us nothing was allowed. Stocky some painful hang
remains an undisguised end. Our conscience that another a much fairer game.
The air snarls, the silent one ghastly
Sunday, it hungers a
ruthless winter. False romanticism of
eternal snow, steadily
the constantly falling . Ah, how
beautiful it seemed the silence of this void, they immaculate target time. If
everything seemingly a restart. Could we but taste the need so
close together.
If it was anything but.The old walls and
noisy . We have seen, we have nothing , we are so lonely anonymous. Why whisper nothing remains essentially familiar and
totally absent. We are like blind,
but the fingers on touch
. We never gain ground , as should dressed goodbye. How bittersweet loss what
so ever -
Elbert Gonggrijp , Alkmaar, December 26, 2014 , 2nd
Day
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
  |
No comments:
Post a Comment