O, MIA

O, MIA

In herinnering Luc de Vos (12 juli 1962-29 november 2014)

Je stem had de ruigte lieflijkheid meegegeven, klank van het

daadwerkelijke Vlaams. Wij rockwiegden lustig met je mee,
je was het hart van het ware volk, het deunde, het deinde,
bedreef ongeslepen de liefde volle noten. Je was bloed,
zweet en tranen, je zong ons uit het hoofd authentiek.

De shock de dood van veel te vroeg. Een man de meest
duidelijke melodie van het recht toe recht aan. Het pijnlijk
besef dat nu zonder jou tot nazingen noopt om niet te
vergeten. Je was eenvoud, je was meeslepend, was van

iedereen België.

Hoeveel inhoud mens zette je naar letter. Het leek niets

bijzonders, je was recht door zee, je leefde, maar schijnbaar

alsof  altijd, jij was het lied, jij gierde gitaar, jij leefde voluit,

maar o zo kort, zo voor even maar.

Het is genoeg. Men staat stil, België staat stil. Het is alsof
Mia weer torenhoog op nummer 1.  België rouwt mee, ook
al moet je nu uiteindelijk alleen. Maar Mia heeft de tijd, zij

zwijgt nooit, zij zwijgt nooit zolang zij nog bezongen wordt –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  zondag 30 november 2014 

Bronvermelding foto: fotograaf Michel Vuijlsterke