MIXED FEELINGS IN A SO PATIENT HOTEL

MIXED FEELINGS IN A SO PATIENT HOTEL

Wanneer je zoveel daar bent

I’m lonelyness, you’re just nothing but
everywhere else. Ik heb mij maar de
juiste en enige ordening gevat,

om het absoluut te vergeten.

Je bent de allerlaatste
mogelijkheid van

begrip.

Het is like an iron fist, een steevast
doelloos houvast, zo volhardend

middenin mijn Youtube-film, het
mobiele van a dark Tricky, so
consciouss as Fink, so grim as
Grimes, so excited our Little
Dragon. It burns like Hell,weet

de fuckin’ understanding
misunderstood.

Dit is die ene arm op de tafel, het

is dit afwachten van die ene letter,

het eerst mogelijke begin van het

leiden van de inkt tot  schrijven,

het begrijpende woord. All about

circles, about square inches, the

freedom that real poetry

requires.

This is the new age Space of Time.

De nieuw ontgonnen ruimte.

This is what  you had least

expected. A damned town,

the centre of the almost

empty, a gloomy  town, a

place called Bunnik.  A

place to be. I live here,

but so  momentarely.

I’m asking myself 

the wrong reasons

for the everlasting   

questionsmarks .

Am I? Don’t I?

Hier vergeet ik wat ik vergeet.

Hier vermist wie ik had gegist.
A desire, a equation of truths

and the wish of the all love you’s.

De lichten schijnen de kamer   

zwijgzaam, tot de ijskoude

eendere contouren. Het zal 

zoals altijd mogelijk hetzelfde
anoniem. Ik ben hier zo

gaandeweg geleidelijk
de wijn als ik mijzelf
tot Moscato drink
Suid-Afrikaans.

Let me drown in your, my

poor dear little poetry, just
go on, you darling, just my
Ingrid Jonker. Je had een
naam, maar ach de laatste

golven. Zo jong te sterven
tussen ongeluk en ideaal.
Ingrid, give me your black
unlucky days under the
red skies, the big lies of
the unforgiven soldier.

Ik rangschik mijzelf zo
ongelooflijk reddeloos
verloren. So obvious
without regrets. Ik heb
zoveel leven te ontbreken.
Jij zal te laat zijn om hier
op tijd te arriveren.

Jij ontbrak. This is not your
kind of story, jouw verhaal.
Het is uit de verre verte dat

een WhatsApp spreekt,
waar een smartphone
monotoon van geen
oponthoud weet. Hoeveel
karige berichten van jou
naar mij binnen elke
afzienbarendheid?

Ik ben zo binnen bereik
gebleken. Begrijp mij het
afzienbare toegankelijke
bed, bekruip gastvrij het
naakt zoals je gegeven
weet. Skin to skin.

I must believe. Ik aarzel mij

tot geloof. Het hotel ademt 
geruststellend het welkom

van een uitnodigende nacht,

een portier die waakt over

onaanraakbare dromen. Zij
is hier thuis en ken haar vele
rumoerig gewaande kamers.
Let’s talk, let’s breathe, let’s
scream in this room to the
humble bed of love and sex.
O, my horny little ones….Let’s
play husband and wife for a
ride. For a little while.

De schaduwen bewegen, vinden
genadeloos levendige muren. De
deur een onwelvoegelijke deur
van het tegemoet kunnen treden.
I’m the keykeeper, I’m the key.
I’m the hunger, you’re the honey
for me, onontbeerlijk ben jij mijn
lief, een mogelijke terugkeer, zo
huid op huid. Als je thuiskomt,
closer and unavoidable. Als je
er bent in the end –

Skin under the skin within. De
eerste uiteindelijke dag, as the
curtains Het daglicht open het
mogelijk eerst gezicht van
het mooiste vroege

opstaan –

Elbert Gonggrijp,  vrijdag 19 december 2014-12-22

·       (Muziek: Tricky – Maxinquage , Fink – Hard believer , Grimes – Visions , Little Dragon –      Nabuma Rubberband )

·       Wijn: Moscato Sud – dessert wijn , Suid-Afrika

·        Samsung Smartphone Galaxy Gore 12262   

Postillion Hotel, Bunnik,  Kamer 130,  22.29 uur