NOMENCLATUUR

NOMENCLATUUR
Archaïsche schreden dramatiseren de jongste kat

Alle zegen komt van boven, alles gaat ooit eens dood. Ik vond
een libelle in een zorgvuldige lade, weet weer hoe ik van haar
verstarring de mooiste plaatjes schoot.

Ook zij was sterfelijk tot in allerlaatste uur, maar in haar
vleugels wilde nog de schijnvertoning van het nog kunnen
balanceren tot uiterste scherpte.

Dat ene moment dat ik water tot vijver plechtig vulde werd
zij even fataal als al het andere dat aan de onontkoombare
eindigheid trachtte te ontsnappen.

Op laag water eitjes  willen leggen maakt een kat argwanend
en tot spel bereid. Hoe train ik mijn Whiskas uit mijn instinct,

hoe word ik als insluiper killer in haar Terra Incognita?

Liefste, laten wij niet meer zorgvuldig benoemen wat hier reeds
geschiedde. Dat de wereld mooi en rond is laat het van zichzelf
telkens weten en hoeft niet dunnetjes  overgedaan.

 

Ik wil die ander zijn die weet dat hij nadenkt, die Toon Tellegen
tackelt bij het idee dat je maakbaar bent als je jezelf tot een
steen maakt en weet dat bergbeklimmen een zware job is.

Zeker als het niet hoeft. Dat ik regen ruik als het veld daarom

vraagt, dat ik hoop ervaar als de eerste zon de aarde, dat een kerk
anders oud is naarmate  de vraag daaromtrent altijd onzeker.

Ik maak foto’s vanuit mijn hoofd, dat is zeker. Maar realistischer dan de
de bestaande waarheid van list en bedrog. Laat het nooit te achterhalen
zijn waarom. Laat het telkens de mooiste vraag, Sherlock Holmes –

“ Wat denk jij er zelf van, waarde vriend? “

 Elbert Gonggrijp,  Oud Overdie,  “ Niemandsland “, 9 juli 2015

Witte Kerkje te Heiloo

Mijn huidige meest favoriete dichter 

Het bewuste inspirerende gedicht van T.T. 

Just me and my shadow

Aeshna Grandis  In Memoriam

Just a prey for our joungest cat Got'çha  

Just the funeral she neded...

De muziek die mij destijds heel erg raakte en waarvan het filmische karakter nu mij de mogelijkheid bood dit samen te laten met dit gedicht