PRELUDE

PRELUDEDuindagboekgedicht 122
Foto @ Omar Steentjes
Uitgewerkte notitie

In het ontwaken waagt het duin zich aan een eigen melodie:
die van het onstuimig verstuiven. Klankkleur te over voor wat
zichzelf ten volle benadrukt. De stemming misschien vol
treurnis als alle kleuren vervagen .

Doch met het rulle zand daagt een nieuwe morgen – de
toekomstige dageraad van een nieuw elan. Voor wie het ziet 

een nieuwe missie, hoe grijs ook: een slijtageslag door 

de wind ingegeven – een barre woestenij.

De vogels daarentegen zingen hier naar lieve lust alsof
niets hen kan deren – een hemelse hoge noot voor wie er 

oor naar heeft. Wie het weet ziet hier dat er een tijdperk 

in alle toonaarden wordt herschreven.

De magie van het spel der elementen. De tijd
een heuse figurant zover de ruimte van zich doet
spreken. Een strijdtoneel dat zich pas openbaart
indien je er besef van hebt. In alle stilte –  

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 14 april 2019