BEDAARD

BEDAARD
Duindagboekgedicht 131
Uitgewerkte I-Phone opname

De bladeren nog rijkelijk aan de twijgen beduiden een
vervlogen zomer terwijl de stugge halmen glinsteren in 

de wind. Hier hervind ik de geruststellende gedachte 

dat het landschap nog springlevend is, los gezien 

van elk mogelijk verval.

Muisstil lijkt het tafereel waarmee het met zijn glooiingen
prijkt, een warmbloedig duin dat naar weemoed neigt – een 

momentopname lang. Een buizerd verkent met zijn 

spiedend oog zijn huidige areaal dat hem mogelijk 

nieuwe kansen biedt.

De vooruitblik vervliegt terwijl ik 

hier besta – de toekomst een zoveel 

schimmiger weids en oneindig 

uiteenlopend theater – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
dinsdag 10 september 2019