TERSTOND

Terstond

Bijeengeraapt om er het beste van te maken – het lijf
topzwaar, de stem geen eigen stem – “ gehoorzaam mij,
al wie ik ben “ – dreigende wolken in het vooruitzicht –
bestaat niets zo machteloos als mijn huidig ik.

Neem een dag als deze – de ogen gesloten. Alles
gebeurt mij – het draalt, het stamelt ik, dat ik, zo
dikwijls, maar zo tergend traag, zo eindeloos
moe, met weinig om handen.

Wreed het lot dat geen wonden stelpt – besluit ik
stilzwijgend hoopvol dat er aan dat lijden eens een
einde komt – verlies van elke zwaarte op deze
vermaledijde aarde, de redenen gegrond

voor een nieuwe morgen – terstond. Kon ik je
hebben gemist dan was het louter hier, daar waar
ik verblijf in dit Godvergeten ogenblik – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 14 september 2019