DREINEN

Dreinen

De varens kwijnen in hun vergelend verdwijnen
tot een hedendaags vergeten – een gebaren
naar een huidig weleer. Het is nimmer zo
gewenst, maar nu blijvender van aard.

Hoe mijn omgeving al rijpe vruchten draagt –
gehaast om aan de winter te ontkomen. Het
kerft in mijn ziel dat ik al die voorboden zie
die van een vroegtijdige herfst getuigen.

Beantwoord mij, mijn stem, geef klank aan alles 

wat mij omringt, zing niet voortdurend rond in 

mineur, laat de ganzen vrij zichzelf te zijn, 

op de wieken te gaan.

Laat het vee rustig grazen in de weiden, laat het 

aan de regen, laat later de kou, maar wees
genadig voor mijn voorzichtige schreden in 

deze huidige malaise – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 26 september 2019