IMPASSE

IMPASSE

Duindagboekgedicht 23

Uitgewerkte Smartphone opname

Het nietszeggende alsof het hier geen gezicht, maar

eenzelfde plooi of grimas. Voortdurende verglijdende

lijnen kwijnend naar een einder en dan heb je het wel
gehad. Leegte zonder surprises.

Hoezo, volop groei? Het lijkt een incidenteel verhaal
aangestipt tot een lukrake vlinder of een montere vogel.

Het toont vele malen groener dan voorheen, maar

het bereikt iets van een pijnlijke statische stilte.

Een nauwelijks begonnen zomer neigend naar
voleinding. Het duin berustend in zijn ligging. Een
sleetse jongedame die haar bruiloftskleed vergeven

weet. Een maagdelijke oude vrijster.

De zon de goede schijn van warmte, een zoveelste

mogelijke belofte, maar van een troosteloze rijkdom.

Dat alles onderhuids gebeuren wil en ik zolang erop
toekijk dit schier onmogelijke af te wachten –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  woensdag 22 juni 2016

Foto Elbert Gonggrijp, woensdag 22 juni 2016