VIJVERMATIG

VIJVERMATIG
Een bespiegeling met J.

Dat je een karakter wordt met gedragingen die nu eenmaal zo
geworden zijn, belooft iets voor de nacht. De Kattenstaart
staat fier langs het water, een bloeiend bezielend paars.
Maar wat als ik de gedachten aan haar uitschakel
en alles wat ik van haar weet vergeet?

Sterker: als ik alles vergeet wat ik weet, zo ook mijzelf? Kan ik
dan bogen op te zeggen wie ik denk te zijn, krampachtig vast te
houden aan een verleden dat er niet meer is, niet meer
hoeft te vormen wat nog toekomst is?

Alles is zo leeg als nu en kent alleen besef. Mijn dagelijkse ik
stroomt langs duizenden verkondigde woorden steeds een
andere rivier. Wat zich hecht is als een blad zo sterfelijk
drijvend op een kei te blijven. Een kortstondig
hardnekkig verwijt, maar ongeacht het
vloeien.

Het patroon in kaart gebracht maakt het leven niet voller
of leger dan het is. Zoals de nacht zich geeft nu het nog
langzaam nazomert in deze tuin. Een nadere afspraak
dat wat ik je zeg niet van toepassing hoeft te zijn, zelfs
niet wie jij denkt dat je voor jezelf bedoelde.

Niets staat stil, maar alles is zoals het is, zal de tijd niet
inhalen of stopzetten om erger te voorkomen. Wie speels
de uitdaging van het kind aanhangt kijkt van oorsprong
helderder. De definitie van de dingen kleuren zo
paars als het geheugen zich het inprentte.

De waarheid bloeit, maar zelfs dat is maar
een waarheid –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 5 augustus 2016