BÜHNE

BÜHNE

Duindagboekgedicht 53
Uitgewerkte Smartphone opname

Of het er altijd had gelegen, of het altijd zich een vraag. Dit
heeft een gezicht, een bijna buitenaards beleven waarin leven
werd gevangen. Een opgeschort tafellaken dat haar rimpels
aan de wind. Het liet voor eeuwen sporen na.

Een getemde furie van zee, zout en zand, nu aan lente
toevertrouwd. Hoe pril ook, het heeft iets sinisters in petto.
Het blijft koppig en onbepaald. Onder een vilten deken van
grijs gras en droog mos glimt of grijnst het je tegemoet.

In het zwerk de uitgerekte schapenwolken. Vluchtig de
insekten en vroege vogels. Dat het duin straks debuteren
moet op het schouwtoneel waarin ik mij duidelijk een
script wil schrijven voor een nieuw era.

Vanwaar dan dat ik mij hierin nu vergis,
mijzelf acteer als een volslagen vreemde? –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  zondag 26 maart 2017

Foto Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  26-03-2017