STILLE GETUIGEN

STILLE GETUIGEN
KNNV excursie Harger en Pettemerpolder
( De Putten )

Een stille getuige, zo buigt een onzichtbare
bries het toeschietelijke riet. Een trage film trekt
vluchtig voorbij, het fronsen van het oppervlakkig
water. De vroege herfst kent nog een blauwe lucht,
valer wordend kalend licht.

Alsof het hier ligt zoals het ooit altijd – maar
altijd gaat immers altijd voorbij zoals elk eerder.
Enkel het uitgestrekte vergezicht zou nog iets van
een blijvend verleden beduiden. Zie de trekkende
troepen goudplevieren in hun vlucht.

De statige kiekendief zweeft ergens tussen V en
stilstand vlak boven de velden, een onwankelbaar
alert spieden. Alsof iets hem bewoog, alsof iets
voorbij ons oog zijn aandacht trok daar waar
je niet keek, kon kijken, hoezeer ook.

Op het slik het nerveuze foerageren van klein
grut, het gejaagde dribbelen, alsof de tijd hen nooit
tot kalmte zou manen. Alles op drift, alles op
trek. Zou ons eenzelfde lot zijn beschoren
als wij ons eender op weg bewogen? –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 26 september 2018