VERADEMING

Verademing

Stilte creeëren, zo doet water vlakjes aan ademen. Golfjes
die stukslaan op een kade, die murmelend hun ontstaan
vergeten. Zo nabij voelde water, voelde het weidse
Zuidlaardermeer.

Het had overal kunnen zijn, maar het gebeurde daar waar
ik zat, hier op een bankje. Voor even niets meer dan te hoeven
luisteren hoe overbodig mijn wereld wel niet werd.

Hoe onbelangrijk mijn normale gang van zaken. Kijken
besloeg een vorm van leegte, een niets te willen dan een
heel uitzicht lang, daarmee vrienden te zijn –

Elbert Gonggrijp,
Midlaren,
donderdag 13 september 2018