VERDWIJNEN

VerdwijnenN.a.v. de poëzie van Bernlef

Wat je van zichzelf niet vast kan leggen zal onder
handen en ogen verdwijnen, met dezelfde strekking
zwijgen dat het vluchtige en tijdelijk was, alle
doorlopende seizoenen lang.

Waar laat ik dan de liefde nu jij hier zo wakker
naast mij ligt, ik in jouw gezicht het ouder worden
constateer. Niets biedt houvast zondermeer.
We vergleden al eeuwen geleden, wij zijn
onszelf hopeloos later gebleken.

Toen wij dat nog niet wisten hielden wij een
lichaam lang op de tast onze onzekerheden vast.
We mochten weldra, nu voor even. Wat wijken
moet moet, maar toch.

Niets staat stil, alles beweegt tegen onze wil in
stroomafwaarts naar voorbij, naar onvermijdelijk,
naar een vergeten ook al willen wij elkaar
hier en voor altijd – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 19 december 2018