Braak

BRAAK 

Associatief gedicht op het nummer “ It’s all good “, van Sinead O’Connor 

Wij hadden dit kunnen zijn, de aanvankelijke
morgen, het ontslapen van de slaap. Wij zouden
zijn begonnen voordat wij er daadwerkelijk
van wisten. Wij moesten vanuit de heimelijke
schemer.

Ik hoor iets van zang, ik hoor mijzelf van binnenin.
Moet ik mijzelf gewekt bij mijn eerste woorden?
Ik heb mijn beide ogen en oren wijd open. Het
zal moeten blijken waarvoor. Jij ligt daar niet
bewust van wie jij bent geweest.

Ik kan de deur voor je openen. Er ligt een braak
terrein, er kan nog van alles. Er is nog zoveel te
ontvangen als je er naar kijkt. Jij vraagt je niets
af, jij moet nog bestaan, de dromen zijn niet
af. Jij moet nog ergens vandaan.

Ik streel je, ik streel wat eerst nabij had geleken.
Het had een naam, het luisterde. Waarvoor zou ik
schamen als je nog niet bestond? Hoe kan ik je
anders te weten dan wie je bent? Jij moet nog
terwijl ik al lichtjaren verder –

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  zaterdag 30 augustus 2014