Here, there, everywhere

HERE, THERE, EVERYWHERE  

KNNV Excursie Kennermermeer

 

Het was warm, ik stikte er zowat, alles leek zomaar
te gebeuren. Het had niets om het lijf, de lucht trilde,
de wind hield zich stil, wist van geen genade. Ik was
hier maar ter plekke, ik betrof mijzelf een getuige.
Wie was ik om mijzelf aanwezig te weten? 

Het gold zichzelf, verspreidde zich, wist zich
ongelooflijk wit, tooide zich in haar puurste zin,
ze was wat ze was, elegant in haar ontluikende
gestalte. Als voorzichtig ontvouwende bruiden,
vanuit hun uiterste knop. 

De Parnassia kent geen enkele reden, heeft willekeur,
zo nu en dan, zo hier en daar. Je kunt onmogelijk
zeggen hoe precies haar laatste tijd. Wij hebben haar
innig lief, waarom zouden wij haar vinden? Met
ogen open is er geen ontlopen aan. 

Wij houden van haar. Er valt niets te beschrijven hoe
ik nutteloos foto’s van haar maak. De schoonheid
is ultiem, want is duidelijk geschapen om in de
fijnste kenmerken onszelf weerspiegeld te zien,
onszelf te evenaren. Wij willen onszelf zo rein. 

Ik verbijzonder je. Ik aanbid je lieftalligheid. Je bent
overal, ik wil je volledig. De hand mag enkel kijken,
zij is zeldzaam, zij is de unieke gedachte, zij is zo
onmogelijk van idealisme. Zou ik haar begrijpen
als zij en ik een ander leven hadden aangenomen? 

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard, vrijdag 29 augustus 2014,  0.0.8 uur